بررسی نقش فضای سبز و پارکهای شهر ایلام در کاهش اثرات سوء طبیعت گردی

در چند دهه اخیر با بروز انواع مسائل زیست محیطی و روشن شدن ضرورت های حفاظت محیط زیست و سیر به سوی پایداری، تأکید می شود که تنظیم محیط برای یک زندگی مطلوب نه فقط حق انسان، بلکه حق انواع حیات است و توجه به همین جنبه بوده است که طراحی منظر را در دهه های اخیر به شدت با برنامه ریزی کاربری زمین و اکولوژی منظر متصل ساخته است. هدف از انجام این پژوهش بررسی فضای سبز و پارکهای شهر ایلام و نقش آنها در کاهش اثرات سوء طبیعت گردی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کارشناسان گردشگری و مدیریت شهری می باشند و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری کوکران 234 نفر در نظر گرفته شد. اطلاعات به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج حاصل از آزمون t یک طرفه و تحلیل عاملی نشان داد که فضای سبز و پارکهای شهر ایلام به لحاظ امکانات و ویژگی های پارک استاندارد در وضعیت نامناسبی قرار دارند، سرانه فضای سبز شهر در سطح پایینی از استاندارد ملی و جهانی است، همچنین پارکها و فضای سبز شهر از استاندارد لازم به منظور جلوگیری از هجوم بی رویه شهروندان به طبیعت و اثرات تخریبی پس از آن برخوردار نیستند. در آخر 5 عامل: تداعی حس طبیعت گرایی در پارکها و فضای سبز استاندارد، توجه به پیشینه تاریخی، آداب و رسوم و فرهنگ مردم در طراحی پارکها، دسترسی آسان به پارکها و بوستانهای شهر ایلام، تجهیز فضاهای سبز عمومی شهری و غیر شهری به امکانات لازم و مطلوب بودن فضاهای سبز شهر ایلام به عنوان عامل های اصلی کاهش اثر سوء طبیعت گردی شناسایی شد.